Vertelsels

Ik ben dus iemand die blij word van een zonsondergang. Of zonsopgang, mag ook. Mooie luchten. Sterren aan de hemel, en een volle maan. Het is bijna verslavend te noemen.

Dat heb ik niet altijd gehad, maar het is gekomen op het moment dat ik eindelijk een soort innerlijke rust voel. Ik hoef niet meer zo nodig mee uit met mijn vriendinnen, dansen totdat het licht word en drinken totdat ik niet meer op m’n benen kan staan. Fear of missing out. Dat heb ik niet meer.

Nu kan ik genieten van een boswandeling, een strandwandeling en de kwetterende vogels. Het geeft ook weer een andere onrust want zodra ik zie dat het een geweldige zonsondergang gaat worden, voel ik onrust. Dan wil ik op pad en gaan kijken. Ik hou ervan om de sfeer te voelen veranderen als de zon ondergaat, de natuur stil wordt, de lucht zich vult met prachtige pastelkleuren en de schemer invalt.

Even alleen met moeder natuur.