Vertelsels

Al een tijdje ben ik bezig met ACT, acceptance and commitment therapy. Om dat nu zo op te schrijven is al een vorm van acceptatie denk ik. Het is vooral het zoeken naar levensvreugde in het nu.

Vandaag had ik een creatieve sessie. Een tekening met hoe ik me voelde, 2 jaar geleden, toen ik begon met de therapie, een tekening met hoe ik me nu voel, en een tekening hoe ik me zou willen voelen. Het gaat beter met me. veel beter. Naar hoe ik me toen voelde, wil ik nooit meer. Gejaagd, hartkloppingen, prestatiedrang.

Hoe ik me nu voel, is gezapig en berustend maar ik voel geen passie meer. En dat is het stukje waar ik nog naar toe wil. Waar is mijn passie, wat is mijn levensdoel, waar kom ik mijn bed voor uit? Ik zoek het vooral in het creatieve. Schrijven, fotograferen, schilderen. En ook in de natuur zijn, wandelen.

Geen gevoel hebben om iets te missen, maar tevreden zijn met wat er is. De kleine dingen, zijn de grote dingen.

GENOEG HEBBEN IS GEEN EINDBESTEMMING, MAAR EEN MANIER VAN ZIJN. WIE INZIET DAT HIJ NIETS MIST, BEZIT ALLES. (Bron: 365dagensuccesvol)

Deze quote raakte me en dat is precies hoe ik me zou willen voelen.